taa (Meeteilon) [ Roman: taa]
Contributed by: Mohen Naorem on 2009-02-27
1. (Abstract Noun) A thrusting or throwing weapon with a long shaft and pointed tip. দীঘলীয়া জোং থকা মাৰি,যাক অস্ত্ৰ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়।
English: javelin,
Lance,
spear,
Assamese: প্ৰাস,
বল্লম,
বৰছা,
বৰ্ছি,
বৰ্শা,
যাঠী,
Bodo: गोफार,
जं,
जंगार,
जंफार,
Mising: giding,
Khasi: u sum,
Meeteilon: taa,
Karbi: Chir,
Nagamese: jathi,
zathi,
Dimasa: jong,
Bangla: বৰ্শা,
Deori: গুজুং,
বৰচা