Proverbs beginning with "ত"

তপত ভাতে মুখ পোৰে ৷

তপত ভাতৰ ধোঁৱাই খোৱা৷

তল-ওপৰ কৰ

তাঁতীৰে কাপোৰে জগতখন জুৰিলে, তথাপি তাঁতীৰ গা উদি

তাচপাতৰ ঘৰ ৷

তিনি গধুলি তৰিছে তাঁত, পৈয়েকৰ নিছে উজুটিত দাঁত

তিনিশ ষাঠি জোপা ৰুবা কল, মাহেকে পষেকে চিকুণাবা তল; পাত, পচলা লাভত খাবা, লঙ্কাৰ বণিজ ঘৰতে পাবা ৷ আঠিয়াত গোবৰ, মনোহৰত জাবৰ; পুৰাত ছাই, মালভোগত খাই ৷

তিলক ল’লেই বৈষ্ণৱ নহয় ৷

তিলকে তাল কৰা

তিৰোতাৰ কপালে ধন, পুৰুষৰ কপালে জন৷

তুমি ডালে ডালে, মই পাতে পাতে

তুমি হ’লা বাৰৰে, আমি হ’লো তেৰৰে

তুলসীৰ লগত কলপটুৱাৰো মুক্তি

তেবে যশী, যদি যশ বখানে আনে, তেবেসে গৃহস্থ, যদি আটি খাই ধানে ৷

তেলটুপি তোমাৰ মাটিতে থোৱাঁ, পিপাটোহে আজৰাই মোক দিয়াঁ

তেলীৰ মূৰত তেল

তোমাৰ ঘৰৰে বাঁহ-গাঁজ আনি তাৰে কৰিলোঁ খৰিছা; তোমাতে বেচি ধান দোণ লৈছোঁ কথাটো মন কৰিছা?