land (English) [ IPA: ˈlænd ASM: লেণ্ড]
    1. (Material Noun-Neuter) any part of the earth's surface not covered by a body of water. পানীয়ে ঢাকি নৰখা পৃথিৱী-পৃষ্ঠৰ যিকোনো ভাগ।
    English:
    land
    Assamese:
    জমি দেশ ভূমি মাটি
    Bodo:
    बुहुम हा
    Khasi:
    ka khyndew
    Meeteilon:
    kangfaal loimay loibak
    Bishnupriya Manipuri:
    বি
    Karbi:
    longle
    Nagamese:
    bhumi
    Dimasa:
    ha
    TAI-Ahom:
    দিন্
    Hindi:
    भूमि ज़मीन
    Rabha:
    হা
    Tiwa:
    posmota
    Deori:
    য়া
    Hajong:
    মাতি
    TAI-Khamti:
    nin
    TAI-Turung:
    nga
    Singpho:
    n’ga
    2. (Verb-Intran.) to touch land by a flying object like an aeroplane or a bird উৰাজাহাজ বা পক্ষীয়ে আকাশৰ পৰা নামি আহি মাটিত পৰা
    Contributed by: Bikram M Baruah on 2006-03-17
    3. (Verb-Intran.) to touch dry ground by a ship or boat