mdaobahme.a bi.sa

me (English) [ IPA: ˈmiː ASM: মি]
1. (Pronoun-Common) Of self; the word used by a speaker or writer when referring to himself. নিজৰ; বক্তা অথবা লেখকে নিজক বুজাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা সম্বোধন৷
English: me,
Assamese: মোক,
Bodo: आंखो, आंनि,
Garo: angko,
Meeteilon: eibu,
Nagamese: amake, moike, mok, moke, muk,
Dimasa: ane, antane,
Hindi: मुझे,
Tiwa: anga, ango,
Deori: আঁনা,
Hajong: মোক

Related Idea:

a. Pronoun-Common: I, self, অমুকা, অহং, খোদ...

me (Karbi) [ Roman: 'e' as in leh]
Contributed by: মৰ্ণিংকে ফাংচ` (Morningkeey Phangcho) on 2008-08-17
2. (Material Noun-Neuter) a state, process, or instance of combustion in which fuel or other material is ignited and combined with oxygen, giving off light, heat, and flame কোনো ইন্ধন বা অন্য বস্তু জ্বলালে অক্সিজেন বা অম্লজানৰ সৈতে মিলিত হৈ ঘটা এক অৱস্থা, প্ৰক্ৰিয়া বা দহন, যাৰ ফলত পোহৰ, তাপ আৰু শিখা উত্পন্ন হয় ৷
English: fire,
Assamese: অগনি, অগ্নি, অনল, অনিলসখ, অসিতাৰ্চি, আগুনি, আতচ, আশ্ৰয়াস, ঈলিৰ, ঈশিৰ, উষৰ্বুধ, কলাই, কৃপানীল, কৃপিটযোনি, কৃপীতযোনি, কৃশানু, কৃষ্ণগতি, কৃষ্ণাৰ্চি, কৃষ্ণৱৰ্ত্ম, ঘৃতকেশ, ঘৃতদীধিতি, ঘৃতাৰ্চিঃ, চিত্ৰভানু, ছাগবাহন, জগন্নু, জনধা, জাতবেদস, জাতবেদা, জালাদ্ভৱ, জুই, তনূনপাত্, তমোনুদ, তিগ্মাংশু, তেজোনিধি, দমুনস, দহনু, দেৱবক্ত্ৰ, ধনঞ্জয়, ধূমকেতন, ধূমধ্বজ, পাবক, পাৱক, পিংগল, পুৰজ্যোতিঃ, বহিঃশুষ্মন, বহ্নি, বায়ুসখা, বিভাকৰ, বিশ্বপা, বীতিহোত্ৰ, বৃষাকপি, বৃহদ্ভানু, বৈশ্বানৰ, বৰ্হিঃ, লোহগ্ৰীৱ, শিখাৱৎ, শিখিন, শুচি, শুষ্ম, শুষ্মন, শোচিষ্কেশ, সপ্তজিহ্ব, সপ্তাংশু, সপ্তাৰ্চিস, সুশিখ, স্বৰ্ণদীধিতি, সৰ্বশুদ্ধি, সৰ্ব্বভুক, হবিৰশন, হবিৰ্ভুক, হিমাৰাতি, হিৰণ্যৰেতাঃ, হুতভুক, হুতাশন, ৰোহিতাশ্ব,
Bodo: अर, अरगें,
Mising: eme, imi, umi,
Khasi: ka ding,
Garo: wa.al,
Meeteilon: mei,
Mizo (Lushai): mei,
Karbi: me,
Hmar: mei,
Nagamese: ag, jui, ogni, zui,
Dimasa: wai,
Ao: meze,
Tai: fai,
Hindi: आग,
Bangla: আগুন,
Rabha: আগি, বাৰ,
Tiwa: h’or,
Deori: য়েঁ