ব্যঞ্জনপৰ্বব্যঞ্জনাই
ব্যঞ্জনবৰ্ণ (Assamese) [ Roman: byon.jon.bor.no]
Contributed by: Partha P Sarmah on 2008-11-14
1. (Abstract Noun) a speech sound with or without vibration of the vocal cord and in which the escape of air is partly obstucted. যিবোৰ ধ্বনিৰ উচ্চাৰণত হাওঁফাওঁৰ পৰা ওলাই অহা বায়ু মুখৰ ভিতৰত কৰবাত অকণমান হলেও বাধাপ্ৰাপ্ত হয়;স্বৰতন্ত্ৰী সঞ্চালিত হবও পাৰে বা নহবও পাৰে৷ যেনেঃ ক, প, ল, স আদি৷