1. (Abstract Noun) A thrusting or throwing weapon with a long shaft and pointed tip. দীঘলীয়া জোং থকা মাৰি,যাক অস্ত্ৰ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়।

English: javelin, Lance, spear,
Assamese: প্ৰাস, বল্লম, বৰছা, বৰ্ছি, বৰ্শা, যাঠী,
Bodo: गोफार, जं, जंगार, जंफार,
Mising: giding,
Khasi: u sum,
Meeteilon: taa,
Karbi: Chir,
Nagamese: jathi, zathi,
Dimasa: jong,
Bangla: বৰ্শা,
Deori: গুজুং, বৰচা

2. (Common Noun-Common &/or Masculine) A sharp and tapered end of any weapon or tool. কোনো আহিলাৰ জোঙা আৰু চোকা আগভাগ

English: point,
Assamese: জোং,
Bodo: जं,
Karbi: jong