1. (Verbal Noun) The act of making a reverent petition to God, a god, or another object of worship.
ভগবান, দেৱতা বা কোনো পূজ্যপাদক শ্ৰদ্ধাৰে গোহাৰি জনোৱা কাৰ্য্য।

English: adoration, obeisance, prayer, worship,
Assamese: অনুনাথনা, অভিবন্দন, অভিবন্দনা, অৰ্ঘ, অৰ্চন, অৰ্চনা, অৰ্চ্চন, অৰ্হণ, অৰ্হণা, আৰাধন, আৰাধনা, উপাসনা, উপাসা, উপাস্তি, কীৰ্তন, নাম, নাম-কীৰ্তন, নাম-গুণ, পূজন, পূজা, পূজা-অৰ্চনা, পূজা-অৰ্চ্চনা, পূজা-পাতল, পূজাভাগ, প্ৰণাম, প্ৰাৰ্থনা, বন্দন, বন্দনা, ভকতি, ভজন, ভজনা, সম্ভ্ৰম, সাধনা, সেৱন, সেৱলি, সেৱা, স্তুতি, স্তুতিগীত, স্তৱ, হৰিনাম,
Bodo: खुलुमनाय,
Meeteilon: khurumba,
Karbi: arkli, chordom, kachirdom, karkli,
Nagamese: aradhona,
Dimasa: bithaih,
Tai: kham-sing,
Hindi: इबादत, उपासना,
Deori: গিঁউমা, গিনুমা, পুজা-ন, পুজা-নমা, পুজি, মিদিমুমা, মু,

Related Idea:

a. Abstract Noun-Neuter: entreaty, অনুনয়, আৰাধনা, কাকূতি, তুতি...